Eet ik achterelkaar een pak Chocoprinsen dan is de laatste koek een eiland en mijn atelier de zee waarop Odysseus rondzwerft.

Jan knipt weergaloos en is niet bang voor horror vacui.

In Parijs willen ze mooie borden, Emile Bourgeois heeft ze te koop.

Het orkest in grote bezetting raasde door de zondagmiddag.

Ze wiedt, raapt, plukt en besprenkelt.

Het landschap stelt je op de proef, het is grijs en bars zonder ontsnappingsroutes.

We slenteren over drooggevallen rotsen en bespreken tij en springtij.

Is schoonheid te herkennen aan haar plotseling verschijnen?

Ik ken haar niet, Hortense.

De kaart is het enige dat we bij ons hebben om te lezen.

Niemand had ons geadviseerd bij het pakken van de rugzakken.

Het verloop van afgelegen naar bewoond en andersom is telkens prachtig.

De kat dankte de naam aan zijn stramme en forse voorkomen.

Wasknijpers, altijd twee per onderdeel, houden het goed in het gelid.

In huis is asymmetrie duidelijk in de minderheid.

Ik vond mijn lussen mooi, maar juffrouw Hoogland was niet tevreden.

De voorraad attributen moet toereikend zijn, zowel bij voorspoed als bij tegenslag.

Dat de fruitschaal vol geschenken lag, hadden we nooit opgemerkt.

Helse dalende reeksen eindigend in een teer slot. Staande ovatie.

Het vinnig janken van het interval maakt de onbetamelijke dissonant aantrekkelijk als smijten-met-deuren.

Kleinschalig versieren is hoofdzakelijk meisjesgedoe.

Poesieplaatjes hoort bij kindertijd als vadertje-en-moedertje, koekhappen en landjepik.