steile klim

De GR4 gaat door Albepierre. Op het terras van Restaurant Le Cantou bekijk ik de kaart. We zijn nu hier, op 1021 hoogte. De roze lijn van de GR kruist de blauwe lijn, kronkelt door wit, langs Les Troix Pierres en slaat na een centimeter in het groen af, kruist 11 hoogte lijnen en gaat dan door naar Le Clé, 1236 altitude.
Een steile klim staat ons dus te wachten. Ik kijk naar de grande-crème en de croissant op tafel. Nog even respijt.
De kaart is het enige dat we bij ons hebben om te lezen. De lijnen en het grid, de kleurvlakken en de namen van de top, rivier of plaats zijn nauwgezet opgetekend. ‘Foret Domeniale de Murat’ gaat in kapitalen met reuzenstappen door het bos.
De klim door de hoogtelijnen gaat over een steil, zanderig bospad. In tegengestelde richting lijkt het pad me een helse onderneming. We hebben dus geluk.
Twaalf centimeter verder bereiken we Le Cle en is de kaart wit: grasland. In de diepte ligt Albepierre. Eerst waren we daar, nu zijn we hier.
