nieuwe verzameling
Alle bomen staan te verkommeren. De pijnboom uit Brazilië ziet er uit als kreupelhout, het blad van de Japanse godenpeer hangt slap, de jeneverbes uit Rusland is bruin als roest. De collectie, samengebracht uit zes werelddelen, is lang geleden door Guillaume in de grond gezet en vormt sindsdien een schamel bosje.
In het jaar dat Guillaume een kas tussen de bomen plaatste om tomaten te kweken, organiseerde hij ook de poëzieavond. De gasten zaten in de tuin op stoelen uit keukens van het buurtschap. Tegen de gevel van het huis stond een ladder die leidde naar het open slaapkamerraam dat was versierd met lichtjes. Guillaume deelde in het halfduister soep uit en reikte lepels aan.
Dichters uit de streek waren gekomen om voor te dragen uit eigen werk. Het publiek luisterde en at soep.
Guillaume liep door de voordeur naar binnen en raapte een theedoek van de vloer. In de keuken droogde hij de kommen af. Hij was blij met de poëzie, de gasten en het vallen van de avond. “J’ai bâti une maison au milieu de l’Océan”, declameerde hij zachtjes, “Ses fenêtres sont les fleuves qui s’écoulent de mes yeux”.
Het applaus in de tuin verwaaide. Een buurman keek, zittend op zijn eigen keukenstoel, naar het kleuren van de wolken achter het gehucht. Een volgende dichter beklom de ladder, stapte door het raam naar binnen, keek op het gezelschap in de tuin, haalde diep adem en stak van wal.
Met de tomaten liep het niet goed af. Nog voor ze rijp waren verflauwde Guillaumes liefde voor tomaten. Wat overbleef was de kas en het verlangen naar een nieuwe verzameling.
De zomer daarop stond er tussen de bomen een muur van gestapelde hokken vol prijskonijnen: met vlekken, met hangoren, met zachtbruine vacht en met jongen. Guillaume sprak hartstochtelijk over de kruisingen waar hij zijn zinnen op had gezet.
De zomer daarop werkte hij aan een roman. Daarna kwamen de ganzen en eenden die, om de stammen van de bomen heen, de tuin volledig kaalvraten.
De Franse dichtregel is een citaat uit: Océan de terre door G. Apollinaire
Door J.P van der Sterre vertaald:
Midden in de oceaan heb ik een huis gebouwd
Met als ramen de rivieren die wegstromen uit mijn ogen